Dit jaar ging het opvallend moeizaam, maar landschappelijk en culinair een van mijn beste wandeltochten van de
Via-Alpina. Het was de bedoeling dat ik de laatste 23 dagetappes deze zomer zou afleggen, tot het einddoel: Monaco. Maar door mijn slechte conditie en het snikhete weer heb ik met grote tegenzin besloten na 13 etappes mijn tocht te onderbreken. Ik voelde mij toen erg laf en een mietje, maar na thuiskomst bleek het een zeer verstandige stap.
Daarvoor liep ik ruim 2 weken door het prachtige natuurpark van de Maritieme Alpen. Hoofdzakelijk aan de Italiaanse kant, maar ook ging ik een paar keer over de Franse grens. De natuur was wild en overweldigend, de steenbokken waren bijna handtam. Iedere dag moest ik wel over een bergpas, met daarvoor een klim van soms wel meer dan 1000 meter. In totaal heb ik meer dan 10.000 meter geklommen, en 130 km gelopen. Op de foto sta ik op de hoogste pas, de
Baisse du Basto van 2700 meter.
De meeste berghutten lagen erg afgelegen en op grote hoogte. Bevoorrading gaat daar per muilezel, helikopters zijn alleen bij noodgevallen toegestaan. Desondanks was het avondeten geweldig goed. Aan tafel om 7 uur, iedereen zit bij elkaar aan lange tafels, en met 5 gangen en overvloedig wijn zit je bij elkaar tot na tienen.
Onderweg had ik een gebroken hart, en veranderde ik van oudere jongere tot jongere oudere. Maar laten we toch hopen dat dit niet de laatste bergtocht was...
Meer informatie:
